“Yaratma gücünü ızdıraptan alan sanatkâr var mıdır ki günün birinde bize en hüzünlü mersiyeyi; incelik kökleri aile ocağının toprağında sert kayalara rastlayan, ilk açılan yaprakları amansız eller tarafından koparılan, çiçekleri açılır açılmaz soğuktan donan ruhlardaki o gizli, sessiz fırtınaları anlatan eseri meydana getirecek?
Hangi şair bize dudakları bir memenin acı sütünü emen tebessümleriyle, haşin bir bakışın tesiriyle eriyip giden çocuğun ızdırabını mısralaştıracak? İşte bu zavallı kalplerin tasvirini yapmak benim çocukluğumun gerçek macerasını nakletmektir. Ben henüz yeni doğmuşken başkalarının gururunu kıracak bir hareket yapmış olabilir miydim? Yoksa annem, yaradılıştan vücudumda veya ruhumdaki herhangi bir kusur yüzünden mi bana karşı soğuk davranmaktadır?”
Yabancı Veyl-Öznur Yıldırım