buyokolmus

Ben kaybettim.

Eğer bir gün çocuğumuz olursa, eğer çocuğumuzun aklından 'bence babam beni sevmiyor' diye bir düşünce geçerse, eğer o yumru boğazına oturursa, eğer bana bunu söylerse -ki söylüyorsa çok dolmuş demektir-  canını yakarım. Ben çok yanarım, seni yaktığım için ama yaparım bunu. Çünkü çok ağır. Çünkü o yumru geçmiyor. Çünkü yutkunamıyorsun.

Sanırım yine buraya son gelişim. Son derece dağıldım ve toparlanmak değil niyetim. Daha çok dağılıyorum. Ve sanırım bir üst derse geçmeyeceğim. İnşallah düzelebilirim ama çok zor.

Altı ay sonra yazdığım kitabı ilk defa okudum da... Ne bileyim anlatamıyorum ama kafamda dolananları yazıya dökebilmiş olmanın anlamsız mutluluğu var içimde. Bu sefer biraz olsun yapabilmişim. Nasıl şekillendi bilmiyorum ama iyi ki yazmışım.  

Uzun süre gelmeyeceğim muhtemelen, kendine iyi bak

Boğazım ağrıyor ve bunu buraya niye yazdığını bilmiyorum 

Babam gibi yapma olur mu? Babam gibi davranma bana. Bağırma, kırma beni. Susmama sebep olma. Gülüşlerimi kaçırtma. Sen fark etme diye sahte gülmeyeyim hiç olur mu? İkimizde anlatalım. Birlikte üzülelim. Birlikte yıkılalım, birlikte toparlanalım. 

Az önce bir bok yedim, üzgünüm kendimi tutamadım

UYUYAMIYORUM

Öyle yapayalnız, öyle uykulu