buzkralicesi937

Umarım bir gün  beni özlediğinizde elinize gelen tek şey toprak olur. 

buzkralicesi937

Üzülüyorum onunla konuşamadığımda bazenleri vakti olmuyor bana Kırılıyorum bazen ama onuda anlıyorumYıllardır hayatında olan biri sanki Bi anda terk ediyor seni bazenleri hep tek kalıcakmışım gibi onun varlığına alışmışken birden çıkıyor ben çok duygusal olabilirim herşeye anlamda yüklüyor olabilirim garip bir şey 2 gündür konuşmuyoruz hayatım o kadar garip ki Kimse onun yerini dolduramıyor bir derste veya bir su içerken bile aklıma geliyor sonrasında modum düşüyor surat asıyorum kalbinin içindeki en değerli şey kaybolmuş gibi hissediyorsun  ne kadar yakın davranırsan davran kalbin hep kırık oluyor beklediğin  şeyi başkaları yapınca kahroluyorsun herşeyi unutup geçiyorsun  yine ondan beklentilerin oluyo ama o istediğin gibi olmuyor 
          Hayat hep böylemidir?
          değer verdiğin insanlar hep gidermi?
          Gitmek zorundalar değilmi her seferinde?
          Hep seni tek bırakırlar değilmi ?
          Senin batışı görmen için bir taş gibi oturuyor içine tüm hüzünlerin ne azalıyor nede yerinden kıpırdıyor hep böyle oyanına gelsede herşey iyiye gitsede bir daha aynısı olmuyor en ufak bir gitmede yine  aynı şeyleri yaşıyıcağını düşünüyorsun.. 

buzkralicesi937

Bir zamanlar parıldayan umutlar,
          Gökyüzünde süzülen yıldızlar gibi.
          Her biri bir hayalin yansıması,
          Şimdi yalnızca gölgelerle dolu.
          
          Rüzgarın taşıdığı sesler, fısıldar,
          Kaybolmuş hayallerin hatırasını.
          Bir bahar sabahı gibi solgun,
          Kırık dökük kalplerin hikayesi.
          
          Ama her yıkımda bir ders saklı,
          Her karanlık, yeni bir ışık getirir.
          Yıkılmış hayaller, yeniden doğar,
          Belki daha güçlü, belki daha gerçek.