hep aşk olmayan aşklar yazdım, tıpkı kendi yaşadığımı sandıklarım gibi... çoğunlukla yakıştırılan iki kişiyi yazarak belki de çok kolaya kaçtım. sonra bir gün zihnimde her geçen gün devleşen hikayeleri kovalamaya başladım ve yine kolaya kaçmayı düşündüm, insanların kurguyla gerçeği ayırt etmeden yapacağı yorumları hayal ederek. geçen gün ise geçtim aynanın karşısına , "yiyorsa kendi karakterlerini çıkar gün yüzüne de, bahsettiğin kadar iyi mi imiş kalemin görelim." dedim kendime. acımasız bir deneyimdi, şimdiyse o devleşen hikayeler birkaç koreli idolün silüetinden farklılaşıyorlar. galiba bu hayatımda var olan bir dönemin sonu demek, yeni sezona hazırlanıyorum, yazmaktan hikayeler uydurmaktan ve kendimle acımasız düellolara girmekten hiç vazgeçmesem bile. <3