@bynfzt
Uzun ince parmakları ile alnını ovuşturdu.Yüzüne sancılı bir ifade veren ağrı geçmeyince bu kez şakaklarını ovuşturmaya koyuldu.
Tabi ki başın ağrıyacak,şu sıralar her neden kaçıyorsan kılıç kalkan kuşanıp hücum ediyor sana..
Dünden beri olanları düşününce kumral kaşları anlının üzerinde yay gibi gerildi.
Belki de sadece kahve içmediğin içindir Sare.
https://www.wattpad.com/story/90067557-yeşil
Zaman her şeyin ilacı mı gerçekten ?
Yoksa her şeyi eskitip, büyüsünü yitirmekte usta bir ihtiyar mı ?
Onun sevgini, herkesi sığdırdığı o kanatlarını ondan kilometrelerce uzakken çok daha fazla özlüyorum. Üstelik henüz paytak paytak ilerleyerek tanımaya çalıştığım annelik duygusu damarlarımda bu kadar baskınken.
Herkesin kokusunu bastırabilir evlat kokusu ama bir tek onun kokunu bastıramaz gibi geliyor.
Bu şey gibi anne olunca ışık vermeye başlıyorsun. Üretken verici tarafını keşfediyorsun. O ışığı verebilmek için yavaş yavaş yanıyorsun. Ama ışığını harlamak için senin de bir kucağa ihtiyacın olduğunu en çok o zaman anlıyorsun. Ve yıllardır altında ısınmaya bayıldığın onun sönmeyen alevli ışığına hayret ediyorsun.
Hastane odasında kollarıma verilen minik yavru sanki bir an her şeyi unutturdu herkese dair. Yanıbaşımda duran annemi durup seyredince hayretim arttıkça arttı onu silbaştan ezberledim. Anneliğimi ondan besledim.
O an insanlığı neyin beslediğini ,kalbini, çehresini neyin aydınlattığını çok iyi öğrendim.
Ve yanıbaşımda ki beşiğinde uyuyan kızıma bakıp bakıp annemi bir kez daha onda sevdim.
Anneler gününüz kutlu olsun kıymetli Anneler. Anne dediysem biyolojik olanlar değil bakın, ışık saçanlar, yanmayı göze alanları diyorum.
Bütün ışık saçanlar Aleviniz daim olsun !
Sizi çok seviyorum
Ama en çok Annemi ❤️
Seni burada -yeniden- görmek ne güzelllllll ❤❤❤
@bynfzt yazmana ayrı bir sevindim dönmüş olmana ayrı ☺ ve bence -ki ben ilk okuduğumdan beri bunu senin okumuş olsan çok seveceğini düşündüğüm bi kitap- ama gitme, lavinia yi okumalisin acilllll
❤️ her zaman olduğu gibi wadpad için ilham kaynağımsın galiba arada hikayelerini okumak için açıyordum. Sonra bi baktım yeniden yazıyorum ta taa
Kafam da deli sorular ?!
Yazdıklarımın neler hissettirdiğini bilmiyorum. Dahası ne kadar başarılı olduğunu da ? Ama yine de açık veya gizli yazdığım her satır çocuklar gibi mutlu ediyor beni ? Nedir ki bu hal ? Yanlış insan için yanlış zaman yanlış sevda mı ?
Yoksa doğru ve dolu meselelerde olduğu gibi yaşadıkça dahasının olduğunu farkedip açlık hissetmek mi ?
@ bynfzt birinin bizi başarılı ilan etmesine, birileri tarafından takdir ve kabul görmeye neden muhtaç olalim ki? Yazmak sana iyi geliyor ve hissettiriyorsa yaz gitsin ☺