Nuvie

Hissetmediklerinin hissettirdikleri var.

"Deliriyorum, hatırlayamıyorum günlük işlerimi, dalıp gidiyorum yabancı bir yerlere. Beynimin vücudumu kontrol edemediği anlar var. Ellerim titriyor, gözlerim kararıyor, kulaklarım uğulduyor. Sevgilim bildiğin gibi değil, sandığın gibi hiç değil. Anlatamıyorum, ses tellerim titremiyor. Kelimelerin varamadığı manalar, kulakların duyamadığı frekanslar var."
          
          -İzlerde Yanılmak
          
          

Biliyor musun? Aslında sorun şuydu:
          Sen beni yaşamak istemediğin bir yere koymuştun.

Öldüm daha da öldüm, seni çekince bir nefeste.
          Güldüm daha da güldüm; beni severdin, sevilince.

Üzmek, sevmek sayılmaz.

Bunu bana neden yaptın? Bu yapılmazdı ki bana.

Güvendiğim her dağa kar yağdı ama seninkinden üstüme bir çığ düşüyor.

Sevgi anlayışlarınız çok değersiz, değer anlayışınızın altı tamamen boş. 

Yük olduğum insanların çöküşünü duyuyorum ama bedenimin üstündeki ağır duvarlar bana çok geç olduğu, geç kaldığımı söylerken çok açıklayıcılar. Artık elimden gelen bir şey yok.

Diyecek bir şeyim yok. Bu hesabın da çok bir manası kalmadı artık.