Küçükken babamın kocaman kitaplığına kafamı kaldırıp bakardım. Ulaşamadığım dev gibi kutulardı onlar benim için o kalın kapaklarının içindeki anlamsız çizgiler hep ilgimi çekmişti. Hayatımda sadece onları okumak için büyümek istedim onları okuyabilecek kadar büyümek yeterdi. Çocuk ruhlu bir kitap severdim yani,  hep öyle kaldım aslında. Fiziksel büyüme hiçbir zaman  o çocukça kitap sevgimi yok etmedi. Hala sınavı olduğu halde kitap okuyan, dışarı çıkmayıp kitap karakterleriyle vakit geçiren, hatta bazen insanlarla sohbet etmeyi bile unutup kitaplara uzanan çocuk ruhlu bir insanım. Hiç bir şey değişmedi.