bir kaç ses duyuyorum bazen kafamın içinde. sanki bir çok şey hapis olmuş beynimde. Kurtulamadıkça daha çok bağırıyorlar, çığlık çığlığa. dar geliyor artık, yetemiyor bedenim onlara. 
Parmak uçlarıma kadar süzülüp bir kalem kavrıyorlar. dökülemedikçe kağıda bana  mezar oluyorlar. Dans ediyor kalem kağıtta yavaş yavaş. beyaz kağıtla adeta mürekkep arasındaki savaş. Birikiyor birçok kağıt geçen süre zarfında. Bir isim konuluyor bu küçük  düşünce yığınına. hür artık düşünceler, yerlerleri raflar onların. yayılacaklar her yere benim fikir tomarlarım.

                     BEYZA NUR DEMĪRCAN