Bir akşam vakti yürüyorum,
Ankara'nın ayazında kendimi buluyorum
Üşüyorum ama hiç sorun değil,
Çünkü dertlerimi unutuyorum.
Beraber oturduğumuz banklardan birine rastlıyorum
Hâlâ üzerinde duruyor isimlerimiz...
Boğazım kurumuş sanki,yutkunuyorum.
Ama nefes alamadığımı hissediyorum.
Geri dönmek istiyorum
Arkamı döndüğümde seni görüyorum karşımda
Konuşmak istiyorum gözlerimle
Ama sen aslında bir hayalsin
Kendime gelmek için o banka oturuyorum
Gitmesem mi hep mi kalsam burada?
Belki yine gelir hayalin yanıma
Yine göz göze geliriz
Belki başlarız en baştan,
Yine tutamayacağımız sözler veririz.
https://www.wattpad.com/1430790618?utm_source=android&utm_medium=link&utm_content=share_published&wp_page=create_on_publish&wp_uname=killlll9