අනේ මම මේ සේපාලිකා කියවන ගමන් මේක දාන්නෙ චමිරැගෙ චරිතේ මට කියන්න වචන නැ මගේ ආසම චරිතෙ චමිරැ. මට ඒක කියවද්දි චමිරැගේ හැගිම, ඒක පාර්ශ්විකව ආදරෙ කරන මට එයාව කාටත් වැඩිය හොදට තේරෙනව. එයා වදර්ට ආදරේ තරම දෙයියනෙ ඒ ආදරෙ තරම දන්නෙ මම හිතන්නෙ චමිරැයි මමයි විතරයිද කොහෙද. චමිරැට වරද්ව හම්බ උනානම් එයා ආදරෙ කරයි වරද්ට එයාගේ ආදරෙ දරාගන්න බැරි වෙන තරමට.
❝ඈතින් පායපු නමක් නොදන්න පුංචි තරැවක් අමාවක දවසටත් හදට නොසෑහෙන්න ආදරෙ කලා, ඒ තරැව නිමිගෙන යනව ෂනෙරැ මට ඒක දැනෙනව . කාලෙකට කලින් මුලු හිතින්ම ආදරෙ කරපු දේවල් දිහා ආයෙම හැරිල බලද්දි හිතට කිසිම අමුත්තක් දැනෙන්නේ නැති වෙනකොට දැනෙන හැගීම❞
මේ හැගිම කොහොම කියන්නද. මාව පිච්චිල ගියා ඒ වචන වලට. අත්හැරීමේ ප්‍රබලම තැන උනාට එයාව අමතක කරන්න හිත හදාගත්ත විතරයි චමිරැ ආදරෙ අඩුවක් නැ කියල මටනම් හිතෙන්නෙ. නෙලාගන්නට නොහැකි වූවද අත්හැරිමත් නොවෙයි ප්‍රේමය. අනේ මන්ද අක්කි මට කියන්න තේරෙන්නෙ නැ ඔයා මාරම ලස්සනට චමිරැගෙ කැරක්ටර් එක වචන කරල මම ආසම ඒ වචන වලට. පුලුවන්නම් චමිරැ වගේ කෙනෙක් ගැන කතාවක් ලියන්න අක්කි මගේන් පුංචි ඉල්ලිමක්. ඔයාටයි චමිරැටයි ආදරෙයි මම පැලෙන්න
