caeruleeumm

Uyuyor. Talihi hiç iyi gitmedi.
          	Yaşıyordu. Ve şimdi ölüp gitti.
          	Bir gülün soluşu gibi,
          	Ufukta güneşin batışı gibi.

caeruleeumm

Vücudum acıyor hemde her yanım ancak bir tek sol yanım etrafına kalkanlar sarılmış gibi acılardan uzak , sessiz ve sakin. Sinsice etrafını izliyor. Ondan nefret ediyorum... Keşke ondaki kalkanları alıp beynimin etrafına sarabilsem. Her şey daha güzel olur değil mi? Ya da neden bir kalkanla yetinmek zorundayım ki? 
          
          Bana tüm vücuduma yetecek kadar kalkan verin...

caeruleeumm

Yaşıyorum evet ama nasıl diye hiç sordun mu? Hiç dedin mi arkamdan neden bu kadar kederli bakıyor diye? Yoksa gözlerimi bile göremedin mi? Gözlerime bakamayacağın kadar mı değersizdim senin gözünde? Daha önemlisi kimsin ki sen? Ah , varlığından bile haberdar olmadığım birine soru soruyorum. Benim hatam...

caeruleeumm

Panoma yazdığım ilk şey olmasının getirdiği ciddiyetten olsa gerek bu sözleri oldukça önemseyerek yazacağım. Diğerlerinde de öyle yaparım gerçi. Hiçbir iş hakkını vermeden yapılmamalı demek isterdim ancak maalesef bu dünya hak edip etmediğine göre işlemiyor. Herneyse yine çok konuşuyorum... Buraya geldiysen bu boş mahlukatın yine bomboş , ilgi çekecek en ufak şey bulunmayan profiline bakmak için değil kitap okumak için gelmişsindir diye varsayıyorum. O zaman *hikayemin sonundan başladığım sonra başlangıca geldiğim ardından ise ortasından bitirdiğim* yeni çağımıza uygun , modern kitabımı okumaya hoşgeldin! Umarım yeni çağ zihniyle oluşturulmuş kitaplarımı severek okursun yeni çağ insanı....
          
          *Mutlu Prens - Oscar Wilde