Son anda kaçtıkları odanın kapısını kapatmayı başarmışlardı. Ancak çok uzun süre dayanabileceklerini de sanmıyorlardı. Sadece üç kişiydiler.. 

Yaratıklar bir yandan kapıya yüklenirken bir yandan da duvarlardaki deliklerden içeriye doğru bakarak çığlık atıyorlardı. Bu bir insanın en korkunç kabuslarında bile hayal edemeyeceği kadar dehşet verici bir sahneydi. "Lanet olsun!" dedi ekip lideri "Bunlar akıllı, resmen tuzak kurmuşlar!", "Ne yapacağız efendim?" diye korkuyla sordu yanındaki asker, bir yandan da duvarlardaki deliklerden dışarı ateş ediyordu. Ama liderinin verebileceği bir cevabı yoktu, o yüzden anlık bir sessizlik oldu... 

Ardından "Tanrı'ya inanıyor musun asker?" diye sordu ekip lideri, o sırada diğer askerle birlikte var gücüyle kapıya da yüklenmeye devam ediyordu. Buna karşılık ölümün hızla kendine yaklaştığını bilen asker "Hayır efendim inanmıyorum." dedi titrek bir ses tonuyla, "Ben de inanmıyorum asker." diye cevapladı ekip lideri. Birden diğer asker "Ben inanıyorum efendim!" diyerek araya girdi tam da kapının çatırdamaya başladığı o anda. Ekip lideri ona doğru döndü ve yüzündeki bembeyaz ifadeyle birlikte dedi ki; "O zaman dua etmeye başlasan çok iyi olacak, çünkü eğer gerçekten varsa, bizi buradan sadece o kurtarabilir!"

..

* Paylaştığım tüm hikayeler şahsım adıma onaylıdır. Herhangi bir kopyalama işlemi karşısında hukuki işlem başlatılacaktır.