callmejbeb

diabolik lovers hakkında yazarken kimsecikler okumuyordu ve cidden birilerinin okumasını istemiştim. o kişiyle sohbet edebilmek istemiştim. tam hikayeyi bırakacakken birisi okumaya ve yorum yapmaya başlamıştı. aradan iki yıl geçti ama hala aklıma geliyorsun. umarım iyiyisindir.

insan neden yazar ki? içindeki düşüncelerini başkalarıyla paylaşıp, önderlik etmek için mi? şöret için mi para için mi? insanların ne amaçla yazdığı açıkası beni çok ilgilendirmiyor. asıl merak ettiğim şey, içimde yazılmak için can atılan hikayeler ve karakterlerin olması. yazan herkeste mi böyle mi acaba? işte ben bunu merak ediyorum. çünkü içimde can çekişiyorlar, bir an önce dışarıya çıkmak ve gerçek olmak istiyorlar. Acaba hamile kadınların hissettiği şey bu muydu? Onlar da bu dehşetin farkındalar mıydı? Peki sen Johan? İçindeki canavarın çoktan senden koptuğunu gördüğünde ne hisettin? Daha doğrusu hissedebiliyor musun?

Konusmayali o kadar olmuş ki artık kencho takintimin bittiğini unutmusum

yeni bölüm bekleyen yok muu

dans kursuna yazıldım ve diyebileceğim tek şey, bir insanın hiç mi yeteneği olmaz ya

diabolik loversı özlediğim gecelerin birindeyim, sizden ne haber?

-güncelleme-
          hikayeyi en baştan düzenleyeceğimi söyledim ve ara ara düzenliyorum ama bu hali gerçekten de içime sinmedi o yüzden tüm hikayeyi baştan yazıp olayları daha güzel bir şekilde toparlamak istedim. bu yüzden merak etmeyin hikayeyi silmedim, yeni baştan gelecek :*

Neden bilmiyorum içimden buraya yazmak geldi seni özlemişim 

Sosyalleşmeye çalışırken öldü dersiniz

8 Mart kadınlar günün kutlu olsun <3