Keşke başa dönsek değil mi? Buraya ilk geldiğim zaman...
Hayal ettiği o tatlı şeyleri kitaba döküp gerçekleşmiş gibi hissetmeye çalışan , YALNIZ ama MUTLU Deniz... Neredesin?
Kimsem yoktu... Burası hakkında en ufak fikrim yoktu. Profil fotoğrafı değiştirmeyi bile bilmiyordum , komik değil mi?
O zaman hiç biri yoktu ;
Çevrenin baskısı
Aşağılayıcı muamele
Saçma sapan çevre düşünceleri
Tanıdık olma çabası
Herkes tarafından beğenilme uğraşı
Orospu muamelesi görme saçmalığı
Yalandan acılar....
Hiç biri YOKTU. Ve kendime MUTLUYUM diyebiliyordum.
Peki ya şimdi? Beni gerçekten özel hissettiren kişilerinden bir adım beklediğim anda bile İLGİ MANYAĞI damgası yer oldum. Keşke gerçekten anlayan biri olsa...
Beni BU HALİMLE , BU HAREKETLERİMLE , BU DUYGULARİMLA kabullenecek kimse gelmeyecek mi artık karşıma? Ben beni kalıplara koysunlar istemiyorum.
"Deniz böyle yapma onun için şuan .... daha önemli"
"Deniz böyle yaparsan ... derler"
"Deniz saçma sapan kiskanmaktan vazgeç"
"Deniz bu kadar kafaya takma"
"Deniz öyle yazma , öyle yapma , öyle deme , öyle durma , öyle ifade etme , öyle düşünme"
"Deniz,Deniz,Deniz,Deniz...."
Ben bu değilim. Değilim işte. İnsanların i saçma kalıpları bana dar geliyor ben artık KENDİM olmak istiyorum.
Bir şeyi ifade ederken bile DENİZ TAKMA KAFANA diyip geçiyorlar...
Ben böyle mi yapıyorum onlara?
Saçma bir olayda bile yinede destek oluyorum en azından...
Ben beni BÖYLE sevsinler istiyorum çok mu?
