Buralar o kadar değişmiş ki... Uzun bir zamanın sonunda buraya gelip duvarımdakileri okuyunca o kadar çok duyguyu bir arada hissettim ki... Bazı kişileri hatırlayamadım bile. Ama zamanında o kadar çok duvarımda ve ya onun duvarında konuşmuşuz ki.. Havva'yı iyi hatırlıyorum . Numarası var ve arada bir iyi dileklerimizi birbirimize sunuyoruz... Emine, küçüğüm derdim ona gerçi hala küçüğümdür çok sık olmasada çok nadir konuşuruz ama takipleşirizde aynı zaman da. Büşra var tabii kii o çok ayrı bu aralar pek sık onunla da konuşamasakda her zaman arkamda olduğunu bilirim. Biri daha vardı ki ondan doğum günü hediyesi olarak İstanbul'a gelen bir kitabım vardı. Bilirsiniz YABANCI. İlk çıktığında bana onu göndermişti. Ne bir telefon numarası kaldı ne bir hesabı... İsminin Ayşe olduğunu biliyorum ve ondan geriye kalan komik anılar. 5sosfam dik onunla ve tabii ki onunla ikimizin uydurduğu shipler vardı. Maulitz gibi. (Bill kaulitz ve zayn malik...)
Buraya dönüp bakınca ne kadar büyüdüğümü anlıyorum. 23 yaşıma girmeme çok az bir zaman kaldı ama gerçekten geriye dönüp bakınca 2013 yılında tanışmışım burayla. Bu duygularımı neden buraya paylaşmak istedim. Bilmiyorum ama geriye dönüp baktığımda 9 yıl önce ki o küçük kız çocuğuna söylemek istediğim bazı şeylerin olduğunu fark ettim.
" Çok kırıldın, çok üzüldün düştün her yerlerin yara içinde kaldı ama yinede kalkmasını bildin. Kendini sevgisiz kalmış hissederken şu an hayatında olan adam sana tekrardan bir hayat verdi. Aşkın olabileceğine inandırdı. Ve bunu sana kanıtladıda. Her gece seni severek uyuttu ve aşkla uyandırdı. O eski kırılgan küçük kız değilsin artık daha güçlüsün. Yanlız değilsin. Korkman gereken kimse de yok. Ya da boyun eğip sözünü dinlemen gereken kurallarda. Sadece kendine ve aşkına sahip çık."
Sanırım bu şekilde içimi dökmem gerekiyordu.
Teşekkürler. Herşey için
