carpe diem... bir yayınevi... bir marka... fakat aynı zamanda samimi bir gençlik öyküsünün de adı. bu öykünün kahramanları, sayıları iki elin parmaklarını geçmeyen liseli ve üniversiteliler. coşku doluydu onlar. sanat sevdalısıydılar. söyleyecek sözleri vardı. şiirler, öyküler, denemeler yazıyor, kendilerine akacak mecra arıyorlardı. bir yazar, onları mekânına davet etti. bir kültür merkezine. haftada bir toplanıyor, birbirlerine eserlerini okuyorlardı. verimli bir toprak oluşmuştu yetenek tohumları için. eleştirilerle geliştiler. gün geldi eserlerini yayımlatmak istediler. fakat nasıl, nerede? ne dergi vardı bulundukları şehirde ne de yayınevi. ama yılmadılar. önce bir edebiyat kulübü kurdular. sonra dergi yayımlamaya karar verdiler. her şey tamamdı da bir türlü ad koyamadılar dergilerine. nihayet "adı yok" dediler. kuş kadar bir dergiydi adı yok. fakat işlevi büyüktü. ünsüz ama yetenekli yazarları topladı bünyesine. orada tohumlar fidan, fidanlar ağaç oldu... yazılar birikti. sıra kitap yayımlamaya geldi. yayıncılık zordu. fakat onlar zoru seviyorlardı. derken, deneyimli bir yayıncı imdada yetişti. başarılı yayın grubu timaş genç ruhlardaki coşkuyu gördü. "siz sadece yazın, basma ve yayma işini bana bırakın" dedi. bir yayınevi kurdular, adına "carpe diem" dediler. ülkenin ilk gençlik yayınevi oldu carpe diem. önceleri yadırgandı. çocuklara ve büyüklere seslenen yayınevleri vardı ama sadece gençlere hitap eden bir yayınevi yoktu çünkü o yıllarda. fakat olmalıydı. zordu ama mümkündü. ve oldu. genç okurlar kısa sürede keşfettiler carpe diem'i. heyecanla sarıldılar. kitaplar birbirini izledi. önce türkçe eserler... ardından diğer diller... bir çekirdekten çıkan carpe diem meyvelerini tüm yeryüzüne sunan bir ağaç oldu. zaten bir "dünya yayınevi" olsun diye seçmişlerdi carpe diem adını. heyecan devam ediyor... yürüyüş sürüyor... 
instagram hesabı:carpediemkitap
twitter: carpediem_kitap
facebook:carpediemkitap