Her şeyin bir dengesi olduğundan bahsetmiştin, yıkılmayan kumdan bir kale yapmak için tuzunu dokunarak bile anlayabileceğim kumlardan kocaman binaları çisen mimar gibi. Titisce sapasağlam bir bina yaptığını hatırlıyorum. Aynı beni, sapasağlam bir insan yaptığın gibi. Dış dünya o kadar soyut ve kumdan kaleler o kadar somut ki. Büsbütün güseldi, hiç yaşanmamaş şeyler gibi güseldi. Hayatın eşiğinde son bir defa gördüğümüs şeyler gibi güseldi. Benim için en güzel kaleler yapardın yıkılacağını bile bile, hatırlıyorum.