Aşkım , ben hesabımı bi' kere kapatmıştım. 200 küsür takipçi felandım işte. Tek bi tane arkadaşın vardı sosyal medyadan. O çok aramıştı beni. Sonra ben hesabımı tekrar açtım. Dm den linç yiyorum. Linçleyenlerin amacıda zaten bu. Hesabını kapatman , seni senir etmesi. Onlara inat hâlâ buradayım...
Anladığıma görede bir hayalin varmış , yazarlık. Ben ek meslek olarak istemişimdir hep yazarlığı. İkimizde CemCel'i tanımışız. Sevmişiz ve hayalimizi onlarla denemek istemişiz... Evet , linçlenince insanın bi' anda bütün sosyal medya plartformlarını bırakası geliyor. Wattpadde bir sürü yazarlar var mesela. Onlar yazar olarak doğmadılar veya direk çok güzel , milyonların okuyabileceği bir kitaplar yazarak başlamadılar hayatlarına. Pes etmediler , tabii onlarda linçlendi. Ama pes etmediler ve şuan adını milyonların tanıdığı bir çevreye sahipler.
Örneğin ; Karantina - Beyza Alkoç. Eğer Beyza'nın bir kaç ropörtajını izlediysen; eskiden 11-12 yaşlarındayken bir sürü defter alıp onlara kendi hikayelerini yazarmış. Kitaplarının eline basılı halde gelmesini istiyormuş ve deftere yazınca sanki kitapları basılmış gibi hissediyormuş. 200-300 sayfayı eli ile yazdığını düşün. İlk bastırmak istesiği kitapta "No:26". Belki okumuşsundur.
Yani benim demek istediğim. Lütfen pes etme. Yapabileceğine güvenmelisin. Şuan belki CemCel yazıyorsun. Yaşın ilerledikçe , kendi karakterlerini , kendi olaylarını yazdığın kitaplar yazıcaksın belkide. Bunun içinde sabretmelisin , bırakmamalısın.
Seni seviyorum Yaroş :')