kartal

yazacak çok şeyinin olması ama zihninin iki cümleyi biraraya getirememesi'

uykumda bile rahat bırakmıyorsun beni, göz kapaklarımın perdesine düşüyor çehren sonra sabahlamak zorunda kalıyorum memnun musun yaptığından

sen gülüyorsun ya ben evimi dudaklarına kuruyorum 

delirtecek beni bütün bu olanlar 

bütün firavunlar çocukların vampiridir

geçmiyor bu kafamdaki çalkantılar susmuyor adını haykıran zihnim, bitiyorum ben sen hala gelmiyorsun

teninin sıcaklığını özledim 

o ilk temasımız aklımdan çıkmaz 

umrumda değil hiçbir şey gülüşün hariç

sanrılar ve sancılar beni mahvedecek