sen hep gül diyorlar ama gülmeme izin vermiyorlar hep üzüyorlar neden insanlar bu kadar iki yüzlü anlam veremiyorum senin yüzüne gülüyorlar sonra sırtından vuruyorlar hayallere dalmama bile izin vermiyorlar o zaman neden benle konuşuyorlar madem sırtımdan vuracaklar o zaman yüzüme gülmesinler onlar güldükçe ben ağlıyorum ama sesimi duyan olmuyor hayat neden bu kadar acı bir anlasam