noname

Bunları hiç kimsenin okumadığını sanman korkunç geldiği için yazıyorum

Sen eğer yine İstanbul'san
          Aldanmıyorsam
          Yakaları karanfilli ibneler eğer beni aldatmıyorsa
          Kulaklarımdan kan fışkırıncaya kadar
          Yine senin emrindeyim
          Utanmasam

İbrâhîm...
          Gönlümü put sanıp da kıran kim?

İlk acı değilsin, dedim. Son acı da olmayacağım, dedi. Sevmenin ötesini görmek istemiştim, dedim. Oradan geliyorsun, dedi. Sözcüklerden duvar örülmezmiş, dedim. Kurduğun konaklarda insanlar kendini seviyor, dedi. Yalnızlık hiç geçmiyor, dedim. Yazıyorsun ya, dedi.

Münzevî bir soru işâretiyim, simsiyah şemsiyemin altında.

"Gökyüzünde başıboş bir aydınlatma fişeği,
          Onun sağ yanında omzunu kaşıyıp duran Ali,
          Solunda ise gecenin soğuğu vardı.
          Ben!
          Hatırlıyorum; ben O'nun birkaç metre..."
                                                                 Ocak-Ekim 88