Var mıydık ? Belki biraz...
             ◆◇◆◇◆◇◆
  Ve bu yorgun,
  Bu hüzünlü yüreği
  Benim değilmiş gibi
  Hiç kimse görmeden,
  Şöyle bir yol kenarına
  Bıraksam...
             ◆◇◆◇◆◇◆
 Başkalarının aklıyla yaşayanlar, kendi yüreklerine yabancılaşırlar...
              ◆◇◆◇◆◇◆
Sevin ki, her şey olur...
              ◆◇◆◇◆◇◆
Ve mutluluk bir kibrit çöpü, artık ne kadar yanarsa...
              ◆◇◆◇◆◇◆
             EDİP CANSEVER

<< Bir insan kendini tanıtırken ne söyler ki ? Adını, soyadını, yaşını, mesleğini, sevdiği renk, bayıldığı bir kitap, ağladığı bir film... Başka bir şey var mı ? Yok. Ama var. Bir insanı tanımak; sadece adını, soyadını ve ya yaşını bilmek ile olmaz.  İçini tanımalısın. Ben şimdi burada sana adımı söylesem, soyadımı söylesem sen beni tanır mısın ki ? Bu kızı 'tanıyorum' der misin ki ? Demezsin. Al ! Adım, Ceyda. Soyadım, Tavşanlı. 16 yaşındayım. Mor, en sevdiğim renk. Suç ve Ceza, bayıldığım kitap.... Bak söyledim. Beni tanıyor musun ? Belki evet. Ama hayır. Tanımıyorsun. Sana burda içimi anlatamam. Anlatılmaz ki... Hiç bir insan anlatamaz. Belki biraz anlatılır.  Ama biraz... 
Tanışmayı isterdim yabancı ama tanışamayız...
Ama eğer karşılaşırsak... Söz tanışırız...
Sevgiler CEYDA... 
                 ◆◇◆◇◆◇◆
Endişenin en iyi ilacı aksiyon, belirsizliğin çaresi de bilgi...
                 ◆◇◆◇◆◇◆
Kötülük görme, duyma ve konuşma... ve bunu sakın UNUTMA !