Şimdi yüreğim bir buz kütlesini andırıyor. Soğuk !
Ama dokununca yakacak cinsten. Şimdi kimi iyi tanıyorum dediysem hiç tanımadığımı fark ettiğimin ilk günü.
Kalbimi bir kitap arasında kuruttum ben. Hüzünlerimi maviye boyayıp gökyüzüne gönderiyorum her sabah. 
Kendimi anlatmıyorum kimseye, nasıl olsa herkes kendi bildiği gibi yorumlayacak. 
Biraz kahve ve mavi hikayelerden kitaplar topluyorum kendi dünyama.
Benim dünyam mavi. Kızınca asi, mutlu olunca huzur oluyorum.
Benim adım MAVİ biraz koyu biraz açık, her tonun hakkını veriyorum. 
Ve şimdi AŞKIN MAVİ TONU'nunda can buluyor ölü kalbim...