主啊

aşkım the king of legend kitabının yazarı sen miydin

Geceye doğru şarzı bitmiş kalbimi taktım prize.
          Ne çok çökmüş kalbim, kıyamam kendime.
          Ne severdim ben kalbimi oysa,
          Yoksa bana mı küstü başkalarına gösterdim diye?
          
          Hata ettim kalbim, af et bedenini
          Ne cürretle yaparım bunu sana,
          Şimdi yeni bir kutu yara bandı lazım sana.
          
          Küsme bana, ben sarılırım sana.
          Başkalarına kanan bana kızma 
          Sevgiye oruç tutmalıydım belki
          
          Ama kalp ezanından sonra kim doyuracak ki bizi?
          .
          .
          .

Benim eski bir kaykayım vardı.
          Hatırlarım da benimle ne çok düşüp kalkardı?
          Sonra sarılırdım ona.
          Sarılırdım, sarılırdım, sarılırdım.
          
          Ve bastım on altıncı yaşıma,
          Ne güzelim şimdi, ne güzel
          Bir kameram var, tam bir marka
          
          Ve sonra birde artık çakmağım var.
          
          Sigaradan nefret ederim.
          Ama daha kötüsü oldu.
          Kaykayım yanıyorsun, kim yaktı seni?
          Ne çok hüzünle baktım şimdi
          Anımı kamerada ölümsüzlestirmeden...
          Niye ölürsün ki sen, anım.

Bugün bana sarıldı, gölgem.
          Ayna benim gibi ağlıyordu bana bakarak.
          Delirmiş olma ihtimaline aşık olur mu bir insan?
          Ve söylemeliyim ki; hayır ey gölgem, benimle uçuruma değin sürünme.
          
          Anlamıyorum zaten, niye sen yerdesin?
          Ben öyle kişilikler bilirim ki yere sermelik
          Fakat ne vasıfsa bu dünyada yükselmelik.
          
          Sen yerde durma diyedir benim duvar kenarlarına yakın yürümem...
          
          Bilir misin gölgem, kimse sen kadar yanımda olmazdı bu büyük cüssem.
          
          Kimsesizlik yok olurdu bende, sen hep dinlerdin beni.
          
          Keşke bir öneri versen de uçurum kenarına sürüklemesem seni.

Ben bir taş değilim.
          Ben narin bir tüyüm, 
          Nasıl olduğumu anlatayım mı?
          Belki bir tüyün nasıl olduğunu anlamak istersin.
          
          Dedim ya; ben bir tüyüm,
          Kuşun hırpalanmış kanadından ayrılan
          Önemsiz bir tüy.
          
          Ama zaman çok hızlı, 
          Oysa ben ayrılırken bile belki kuş beni fark eder diye yer çekimine meydan okuyan o tüyüm.
          
          Ben bir tüyüm,
          Çokça narin ve sefil bir tüyüm.
          Oysa beni tekken sevmelerini ne çok isterim.
          
          Kuşun kanadına cevher gözüyle bakarken 
          Övünen ben, aslında gökyüzünden salınıyor şuanda.
          
          Ben bir tüyüm,
          Güçlü gözüküp, narince boyun eğen.
          Mesutça güzel gözüküp yere değdiği an pislenen.
          
          İşte ben öyle bir tüyüm,
          Fazlalık gibi gelen.

yaşıyor musunuz, hanımefendi?

bir senfonidir, bir senfoni.
          nasıl da buluttan gökkuşağını bırakır
          ah, kalbim; ah ah, tanımaz beni.
          kulağım da salınan son model küpem
          zengin züppenin tekiyim ben, kalben
          ucuz mal çok, gelmiş diyor:
          ellimi sallasam ince bellisi
          bu dünya böyle dönüyor,
          anca yazar ben, daha hiç bir şey bilmiyor.

çok güzel, hepsini itinayla defterime yazacağım. <3

ahh, çok saçma mils.. kelimelere nasıl aşık olabilirim?

bir erkek çıka gelir,
          "güçlüyüm, güçlü!" diye haykırır
          verdiğim cevabı duydunuz mu bayanlar?
          tekrar edeyim.
          "güçlüsün, güçlü."
          "ama unutma."
          derim sessizlikte.
          "ben daha güçlüyüm."