20🍃
İlk açan çiçek,

Yazdığı ve okuduğu her satırın sonunda tekrar tekrar kendine rastlayan; ayakları hep birbirine dolanıp son cümlelerde  kördüğüm olan bir kızım ben. 

Virgüller, gizli soluklarımın tadı
Ünlemler, duygularımı gizli yanı
Üç noktalar ise verdiğim savaşın diğer adıyken
En sessiz kelimeleri çığlıkları olan, birbirine dolanmış bir öykünün hep düşen ama düşmekten hiçbir zaman korkmayan, yaralı kahramanıyım...

Unutulmuş kitapların tozlu sayfalarına gizlenmiş, sesi soluğu şiirlerde yitirilmiş olanım.
Milyonlarca karakterin düşlerini taşıyan, bu kadar fazla ruh, bir bedende birleşince de değişkenliği kaçınılmaz olan o kahramanım.

O ve ben... İkimiz. 
Yarım kalmış bir hayatın son sahnesini yazan,
Yazdıkça içinde kaybolanlardanız.
Rengarenk bir dünyadan kopup gelenleriz.🌠