Arden

O kadar romantik bir şekilde yazılmış ki... bu okuduğum en iyi fanfic lerden biriydi dostum ve jamesin en sonunda ölene kadar azap çekecek olması 

ACİLİNDEN BÖLÜM LAZIMMIŞ 

E HANİ BÖLÜM 

Kendine iyi bak ~ no.1

ozledim

Bazen, yani en azından yalnız kalabildiğim zamanlarda, evimize gidiyorum. Yatağımıza yatıyorum, senin tarafına. Tabii önce yastığına parfümünü sıkıyorum ki özlem giderebileyim. Sonra yüzümü yastığına görmüyorum, elimi başıma koyuyorum, saçlarıma daldırıyorum. Eskiden sen yapardın bunu, şimdi ben kendi ellerimle senin yaptığını hayal ediyorum. Saçıma öpücükler kondurduğunu hayal ediyorum, beni sevdiğini. Kokumu içine çektiğini… ama sonrasında bir şey oluyor. Telefonum çalıyor veya dışardaki çocukların neşeli sesleri geliyor…ve ben hayal dünyamdan kopuyorum. Hiçbirinin gerçek olmadığını hatırlıyorum. Beni artık sevmediğini hatırlıyorum. Bu sefer yatakta doğruluyorum ve sırtımı duvara yaslayarak oturuyorum. Yastığını kollarımın arasına alıyorum, kokusunu içime çekiyorum… Hayal kurmuyorum bu sefer. Çünkü hayali canımı acıtmaya başlıyor. Sadece seni düşünmeye karar veriyorum. Gülüşünü izliyorum saatlerce. Sonra anlıyorum ki bana gülümsediğin gibi ona da gülümsüyorsun. Ona da böyle davranıyorsun… Ve benim elimde yine hiçbir şey kalmıyor. Tekrar hiçliğime dönüyorum. Ellerimde sadece bir miktar daha hiçlikle geri dönüyorum. Hiçliğime hiçlik katıyorum. Ve yine beni hayata bağlayan hiçbir şey kalmıyor.

Biliyor musun, ben…papatyalar gibiydim. Sen güllere şiir yazarken benim yapraklarımı kopartıyordun. Her papatyaya ruhumu üflemiş gibiydim. Sen birini yolmayı bitirdiğinde işkencemin biteceğini sanıyordum. Onlara verilen can gibiydim. Sen birinden öbürüne geçtiğinde hep benim canım yanıyordu. Hep benim yapraklarımı yoluyordun.
          
          Ama güllere hiç bunu yapmadın. Onları sevdin, okşadın. Ona şiirler yazdın, şarkılar… Ve benim işkencem hiç bitmedi. Güller gibi olmaya çalışıyordum. Kendimi kırmızılara boyadım. Sevdiğim bir boya değildi, kandı çünkü, ama sen seviyordun. Sen sevdiğin için ben de sevdim. Denedim ama olmadı. Yine beni yoldun.
          
          Dikenleri vardı onun. Dikenlerini mi sevdin? Güzel olanlar onlar mıydı? Ama ben senin canını acıtamazdım, yapamazdım. Fakat sen benim canımı acıtabilirdin. Çünkü buna ben izin vermiştim. Bu yüzden sen hep benim yapraklarımı yoldun.