Eleştiriler için üzgünüm, gerçekler...

●ÖNEMLİ; aksini belirtmediğim sürece yorumlarım yalnızca ilk birkaç bölümden edindiğim fikirler oluyor. Hatta çoğunlukla ilk bölümle sınırlarım!

Öncelikle kısaca kendime değineyim de o kısımdan kurtulalım:
-Buradaki birçok kişinin aksine gerçek kitaplar okurum. Gerçek dediğim, cildi olan manasında değil elbet; buradan ne kitaplar basıldı. Cidden gerçek kitaplar; Kazancakis, London, Dante... anlaşılmıştır. 
-Piyano ve gitar çalar, Liszt'le Choin'i severim. 
-Az daha uzatabilirim ama dum loquor, hora fugit

Burada bulunuş amacım yalnızca eleştirmek. Yazılarımı bu ortama salabileceğimi zannetmiyorum.

Cidden kendini bu kadr tekrarlayan bir sözde 'yazar' tayfası olamaz. Ne güzel bir uygulama, herkese bir fırsat sunuyor ama gelin görün ki herkesin amacı çok okunan bir hikâyeyi alıp çakmasını 'yazmak'. 

Velhasıl pek ciddiye alınılası yer değil bu Wattpad. Özgün eser yok gibi bir şey. Herkes başkasına özendiğinden de -ve her nasılsa dünyada aşktan başka şeyler de olabileceğinin farkında olmadıklarından- okunacak hikâye yok.

Buradaki ilk denemem olan Köpek Coffeé ise gerçekten ilk denemelerimden, özenilmiş bir yazıdan çok bir Wattpad denemesi. Yorumlarıma alınıp onu bir silah olarak kullanmak isteyenler oldu, o nedenle söylüyorum bunu. 

Kısacası bırakın şu saçma ergen kurgularını. Kendi dünyanızdan bir şeyler yazın. Karşınızdaki eseri bitirdiğinde farklı bakış açıları kazanmış olsun; buradaki zırvalar yüzünden, olan bir gram bakış açıları bile köreliyor zavallıların.

Herkes tutturmuş; kötü kız, baş belası zengin çocuk, mafya, üvey bilmem ne, patron. Bir de aşırı masum kız olayı var tabii. Evet. Geçin bunları. Aslında bunları yazanların neredeyse hepsi, çok sıradan bir yaşam sürüyorlar ve kendilerini ifade etmeyi bilmiyorlar. Çünkü bir hobileri yok. Bu çok önemli. Yok, ve farklı olduklarını dünyaya bağırmaya çalışıyorlar. Ama artık bunun için kullandıkları yol bike sıradan. Yazık. Hobileriniz olsun. 

suum cuique pulchrum est