Pierwszym co pamiętam, jest światło tak jaskrawe, że muszę przymknąć powieki. Mimo to jasna poświata dociera głęboko w zakamarki mojego mózgu i uruchamia kaskadę różnych reakcji. Nie panuję nad swoim ciałem. Nie mogę zgiąć nóg, nie mogę poruszyć palcami ręki, przechylić głowy. Czuję jak czyjeś ręce przekazują mnie kolejnym, jak moje ciało owiewa chłód wywołujący gęsią skórkę. Chcę powiedzieć, by mnie zostawili, jednak nie mogę wydobyć z siebie żadnego słowa. Otwieram usta w rozpaczliwej próbie wydobycia choćby jednej sylaby, jednak jedyne co słyszę to cisza.
Zapraszam do siebie na opowiadanie pt.: "Przebudzenie"
