@cicegimsi1i
Ne ara bu kadar kötü bir insan oldum... İnsanları küçümseyen, üstten bakan, egoist, kibirli, narsist... Böyle olmadığımı dile getirsemde kimseyi kandırmamalıyım. Özünde kötü birisiyim ve bunu benimle samimi olan herkesin bilmesi gerekiyor. Benimle arkadaş olmamalılar. Ben olsam benle arkadaş olmazdım. Ben onları haketmiyorum. Onlara yarın söyleyeceğim. Kimseye zarar verme hakkım yok.
Doktor olmak istiyorum. O kadar çok istiyorum ki ama aynı zamanda bu gerçekleşmesi o kadar zor bir hayal ki. Şuan mbg okuyorum. Hatta ingilizce hazırlığı bile geçtim. İnanılmaz bir şey bu benim için hehehe. Neyse konumuza dönelim. Sizce yapabilir miyim? Herkes istersem yapabileceğimi söylüyor. Haksız da sayılmazlar ama ben bilmiyorum. Sadece istemek ve inanmak yeterli midir? Keşke bir mucize olsa ve ben doktor olsam. Keşke bir mucize olsa da ben tüm gücüyle ihtiyacı olana yardım eden bir doktor olsam. Çok mu zor be hayat çok mu zor?
@cicegimsi1i pes ediyorum. Özür dilerim bu yol daha çekilebilir geliyor. İsteyerek kaybetmektense pes ederek kaybetmek...
Bu dünyada yalnız geberip gideceğim sanırım...
Bir insanın ölmek istediğini söylemesi ve bunun desteklenmesi ağır mıdır? Teşvik edilmesi peki...
@cicegimsi1i hep aynı şeyler... Demagoji yapmaktan sıkılmadın mı? Onlar sadece gerçeği söylüyorlar...
İnsanın kendini öldürmek istemesi neden günah? Ya artık yaşamak istemiyorsak, ya ölmek istiyorsak... Bu da mı yasak bu da mı suç...
@cicegimsi1i ölürsen çevrene daha faydalı olursun. Senin gibi bir insandan kurtulmuş olurlar.
Yine doldu içim NEFRETLE NEFRET. Her şeyi en iyi siz biliyorsunuz. En akıllısı, en güzeli... En, en, en... Her şeyin eni sizsiniz. İçiniz rahatladı mı? Sanmam. Daha çok istersiniz hep...
Gerçekten insanlar o kadar benciller ki... Ben kimseye ama gerçekten kimseye ne güveniyorum ne onlarla bir iletişim kurmak istiyorum. Yalnızlık, bu tür durumlarda insana su oluyor. İçimde öyle bir nefret var ki... Bu nefret bir gün çok büyük bir yıkıma yol açacak ama...
Bugün tarihe geçsin. 8 saattir kitap okuyorum. Beyaz leke... Sen nesin öyle. Beni etkileyen nadir kitaplardan...
[ Hadi ama okuduğun her kitap karakterine, kız erkek farketmeksizin, aşık oluyorsun. Yalan söyleme. ]
Bitecek yaşadığım çile, beklediğim an gelecek. Geldiğinde yazacağım buraya, belki umut olur birilerine... Ya da kim bilir yazacak kadar ömrüm yoktur...
(30.11.2020/ 00.04 pazartesi)
@ GlfmSm01 (11.06.2023/ 01.14 pazar) Ben geldim. Eski yazılarını okudum. Geçmişte daha duygulu, daha manalı yazıyormuşsun. Şimdi büyümüşüm ve o kadar derin bir duygulara sahip değilim. Hayatı daha düz yaşıyorum. Dönemin getirdiği şartlar önemliymiş, bunu yeni yeni farkediyorum.
Tam tamına 2 yıl 7 ay 11 gün sonra geldim tekrardan. Gelme sebebim ne inan bilmiyorum ama geçmişteki ben, sana söyleyeceklerim var. Hemde çok... O dönemler biliyorum en zor günlerindi ve o günlerini başarıyla geride bıraktın. Bugüne geçmişinden herhangi bir iz geçirdin mi merak ediyorsan, evet bazı durumlarda takındığım tavırlar geçmişin eseri ama emin ol şuanki başarım ise yine geçmişin eseri. Canını çok sıkıyormuşsun öyle anlıyorum. Sıkma takma bu kadar kafana. Hepsi geçecek ve gerçekten şuan bunu hatırlamayacaksın. Normalde hep geçmişten geleceğe yazılar yazılır ama ben bir farklılık yapıyorum ve gelecekten geçmişe yazıyorum. Şuan üniversite okuyorsun ve belkide hayatının en güzel günlerini yaşıyorsun. Tabii derslerin online ama bu güzelliği ikinci plana atacak kadar güçlü değil. Arkadaşların var ve onları gerçekten çok seveceksin. Hepsini, teker teker... Hayat o zamanlar yanında değildi belkide bugüne hazırlık yapıyordu kim bilir. Bu yüzden belki kendimi daha şanslı hissediyorum. Hayat yüzüne güldü geçmişteki ben... Bunu hangi acıyla yazdın bilmiyorum, hatırlamıyorum ama bunlar çok önemsiz şeylerdi. O zamanlar sana çok büyük geliyordu ama zamanla onlarla baş etmeyi öğrendin. Daha öğreneceğimiz çok şey var eminim. Belki karşılacağımız tonlarca zorluk, acı ama hepsinden önemlisi onlarla artık nasıl baş edilir biliyorsun. Artık yapabilirsin. Hiçbir şey seni korkutamaz. Sen ve cesaretin var olduğu sürece başaramayacağın, üstesinden gelemeyeceğin hiçbir şey yok.
Koskoca dünya, o kadar arkadaş var hayatımda. İki-üç hariç gerisi boş... Neden hâlâ tekmişim gibi hissediyorum? Bu gerçekten yalnız olanlara hakaret değil mi? Ailem var. Arkadaşlarım var. İki kolum iki bacağım da var. Neden hâlâ nankörüm? Özür dilerim. Sanırım ben hep böyleyim...
@ GlfmSm01 Özür dileme çünkü suçlu olan sen değilsin, suçlu olanlar insanlar. Çok acımasızlar, çok düşüncesiz ve de çok nankör. Bu düşüncenin üstünden yaklaşık 2.5 yıl geçti ama hâlâ öyle hissediyorsun. Yalnız... Bazen seni en sevdiğin bile anlamadı. Zaaflarının, zayıflıklarının üstüne oynandı ama anlamadılar seni üzdüklerini, seni kırdıklarını. Sadece kendilerini düşünüp bencil gibi davrandılar ama her şeye rağmen yine de seni seviyorlar. Emin ol, seviyorlar... Üzülme belkide hayat doğru zamanı bekliyordur, bu yalnızlığını gidermek için... Sadece bekle... Bekle, kurumaya yüz tutmuş bir ağacın suyu beklemesi gibi, yağmurlu bir günün ardından açılmak isteyen bir güneş gibi, sokakta yaşayan bir köpeğin açlığını, susuzluğunu birilerinin farketmesini istemesi gibi bekle. Bekle ki görecek güzel günlerin olsun. Sabret, o günlerde gelecek...