belki de fazla ısrarcıyız var olmak için, hangimizin haddineydi ki koskoca yıldızları birbirimize adamak. isimlerimizle, var oluşumuzla, ruhlarımızla ve düşüncelerimizle onları kirletmek. Fazla bencil ve işe yaramazız ve sanırım kirlettiğimiz her şeyi temizlememizin vakti gelmişti onlar fazla musumdu biz ise fazla pislik.
bir gün ölüm bizi yıldızlara götürecek biliyorsun artık küçüğüm. bundan sonra tek umudumuzun var oluşumuzla ve ruhlarımızla kirlettiğimiz yıldızların bizi affetmesi olmalı. peki ya benim yıldızları senin gözlerinde bulmam ne kadar doğruydu, bütün galaksiyi sana adamak istemem? bir hastalığa mı tutulmuştum yoksa, insanların gördükleri her şeyi kendilerine adayarak bencilleştiğini ve onları kirlettiğini düşünen ben; senin baktığın her şeyin temizlendiğini hissediyordum.
bütün galaksiyi gözlerinde barındıran biriciğim, var oluşumun sebebi, yaşama arzum ve benim güzel masum bebeğim bana ne yaptığının farkında mısın, beni her geçen gün kedine daha da bağımlı hale getirdiğinin, içime her gün daha da işlediğinin ve gözlerine baktığım her anda bu pislik bedenimin temizlenmesini sağladığının farkında mısın bunların?
eğer farkındaysan bunu yapmaya devam et, çünkü her geçen gün daha da biten ruhum için gözlerin bir ilaç, sözlerin var oluş sebebim ve düşüncelerin yaşama arzum seni her geçen gün daha da seveceğim, sende beni sevebilir misin?