cynefin

sevmek kolay değil

buz tutmus ellerim 

mutlu ol ya da öl, hepsi aynı.

hiçbir şey unutulmadı

ben ne yaralar aldım

şimdi ellerin hangi omuzlarda, bizi kaç kez siler?

çaresizlik nedir bilmezsin 

insanlar gider
          ama
          terk edişleri
          kalır
          daima.

seninle boktan bi' evin penceresiz odasında gülmenin hayalini kurdum diye mi geldi bunlar başıma.

bir şeylerin düzelmesi için çabalamayı bıraktım. artık kabulleniyorum penceremin önünde duran yeşil saksı boş. neden diye sormuyorum ya da bir çiçekle donatmıyorum onu. boş işte. gidene niye diye sormuyorum. kalana da. 
          bir pencere önünde bir gün benim için doğacak güneşi bekliyorum. bugün neden doğmadı diye sorgulamadan. olduğu gibi.