@cigsextte
"Adam kadını çok seviyor, sevdikçe ruhu büyüyor, ruh eve sığmıyor, sabahları kadından önce kalkıyor, şehrin uzak yerlerinden hikayeler topluyor Ve sonra tekrar gece yarısı kadına geri dönüyor. Biraz şey gibi, rüzgarı kendinden menkul bi uçurtma gibi."
"Nasıl yani?"
"Yani ara sıra tellere takılıp kadına geri dönüyor."
"Fakat müzeyyen bu derin bir tutku."
"Bana biraz tek taraflı bir tutku gibi geldi."
Bizi mi büyüteyim,
Tekrardan sigara tutmaktan yaranan parmaklarımın arasındaki minik boşluğu dolduruverdim.
Ciğerlerime kadar çektiğim duman kendimin bile göremediği acıları daha çok mu saklıyor bana acaba? Ya da dumandan hafif acılarımı taşıyor ve bir başkasının omzuna koymaya mı gidiyor dudaklarımın arasından?
There are many types of monsters in this world: monsters who will not show themselves and who cause trouble, monsters who abduct children, monsters who devour dreams, monsters who suck blood... And monsters who always tell lies. Lying monsters are a real nuisance; they are much more cunning than other monsters. They pose as humans even though they have no understanding of the human heart; they eat even though they've never experienced hunger; they study even though they have no interest in academics; they seek friendship even though they do not know how to love. If i were to encounter such monsters, i would likely be eaten by it..
Karmakarışıklaşıyorum.
Küçükken yatağımın altında gizlenen, yorganımı tam örtmezsem bacağımdan tutup çekiştiren canavar bendim.
The sensation of the coin captured in her hand; she couldn't tell whether it was heads or tails, but without a doubt, the coin did exist.
Kendimden yoksunum
Sevgilim için bir sevgili olamayacağım gerçeği gözlerimin önüne serilmiş kırmızı bir halıymışcasına. Şayet çok sevgili Tanrı şeytanın lafına kulak asarsa, ona acırsa, bir dilek hakkı sunar ise paketindeki son sigara olmayı dilerdim. Kafanda bir milyon düşünce koşarken ve ebe senken, kendi vücudunda kendine yabancılaşırken bilinçsizce elini cebine atmanı, beni kabuğumdan çıkarışını, kalın parmağının hiç de kıvrımlı olmayan bedenimin üzerinde gezindiği ve daha sonra kendimi iki dudağının arasında ezilirken buluşumu.
Dudaklarında başlar ve biterdi benim her devrimim. Küllerim yere saçılır, dumanım yanından geçen ve ortalık yerde sigara içtiğin için sana iğrenirmişcesine bakan insanların ciğerlerine kaçar, sırf sana öyle baktılar diye dağıtırdım ciğerlerini. Ardından celladıma aşık benim kafasını ezerdin; lâkin cılız ben tüm bu insanlardan daha verimli bir hayat sürmüş olurdum.
Ben tanrı'ya inanmayanlardan değilim, yanılıyorsunuz hakkımda. Ben tanrı'ya sahip olamayanım, tanrı'nın bir süredir bıraktığı resme yeniden başlamadığı ve paslandığını gördüğü an buruşturup çöpe attığı kâğıdım ben.