Çikolata Canavarı

Siz siz olun mimarlık okumayın. Projelerimden başımı kaldırıp buraya bakamıyorum ve bu beni üzüyor. Bütlerden sonra yazmak istediğim bir sürü şey var 

Uzun yolculuklarda gelen yazma isteği diye bir şey var

Yine yoldayım ama bu sefer şehirler arası değil. Sadece bir minibüs. Bir ziyarete gidiyorum ve bunu paylaşmak istedim. Anneme gidiyorum. Mezarlığa gidiyorum. Onunla konuşmaya ihtiyacım var. 2 hafta önce de gittim ama yanımda babamda vardı. Şimdi tek gidiyorum. İstediğim kadar onunla kalabilirim.
          Bir Mezarlığa gitmek bir insanı nasıl bu kadar mutlu edebilir bilmiyorum. Ama ben mutluyum.

Anlaşılamayan ruhuma deli dendi

Bazen keşke doğmasaydım diyorum. Çevremdeki insanların daha mutlu olacağını düşünüyorum. Ölmekten korkmasaydım çoktan ölmüş olabilirdim belkide.

Bilin bakalım kim yine yolda? Tabii ki ben. Sizin hiç gerçekten ait olduğunuz yerin neresi olduğuna karar veremediğiniz oldu mu? Okuduğum şehir bana iyi geliyor. Beni mutlu ediyor orada ben olabiliyorum. Peki tüm eski arkadaşlar ve ailemin bulunduğu İstanbul? Gitmek istediğim kadar kalmak istiyorum. Doğrusu hangisi?

Biraz nefes almak istiyor insan. Yaşadığının farkına varıp bunu değerlendirmek istiyor. Kaçmak istiyor insan. Onu acıtan her şeyden ve herkesten. Ama kaçtıkça peşimizden gelmiyorlar mı? Kaçan kovalanır mı? Şimdi bana söyleyin. Arkama bile bakmadan kaçmalı mıyım?

Bazen sadece gözlerini kapatıp ışınlanmayı dilersin

Hey merhaba