Za długo by o mnie mówić.
Po prostu jestem i piszę, choć opornie i to idzie i jeszcze gorzej wychodzi. 
Jestem introwertykiem level w pi*du i jeszcze wyżej. 
Fobie społeczne to codzienność <3
Jak nazywa się syndrom, w którym pragnie się być kochaną, bo nie dostało się rodzicielskiej miłości za dzieciaka. Dlatego wpierdalam się w chujowe związki bo po prostu chcę się czuć kochana. 
Moich turecko-ch*j wie jakich absztyfikantów ciężko zliczyć.
Moją twórczość próbuję podpierać własną osobą. Swoim specyficznym charakterem, dlatego wszystkie moje bohaterki są depresyjnymi świrami.  Brawo Cielo!
Ktoś kiedyś mi powiedział, że o pisaniu mogę jedynie pomarzyć tylko dlatego, że mam stwierdzoną dysortografię (odłam dysekcji) ale jestem uparta i po...4 LATACH!? Moje wypociny wyglądają jak normalne opowiadania. 
Dobra końce o sobie gadać (Cielo ty parszywa egoistko)

Czytajcie se powieści! 
Bayo!