.

:) 

⁰¹¹²²⁰²¹

Geçmişinden soğuyorsun. inandıklarından soğuyorsun. Baktığın yüzlerden soğuyorsun. İçine bile bakmıyorsun artık, dünya inandığın o yitik cennet değil.

“Bazı şeyler acıtsada kabullenilirmiş, bazı sözler canını çok yakarmış, bazı insanlar veda bile etmeden gidermiş, bazı hikâyeler bitmeye mahkûmmuş, bazı yolların sonu uçuruma çıkarmış, bazen bazı insanlar sadece yara açıp gidermiş senden...”

https://youtu.be/8Dn5z8TsZ7w

hayat aniden sizi milyon parçaya böldüğünde , tekrar bütün olma düşüncesi imkansız görünüyor. bıkmadan karşınıza geçip “zamanla iyi olacaksın” diye gülünç bir şey söylüyorlar. bu noktada en acı şey zaman gibi görünüyor çünkü kurtulmak için acele etme ihtiyacını hissetmiyorsun, artık kaybetmek için hiçbir şeyin kalmadığını biliyorsun. 

Her şey sürekli değişir, çoğu zaman ufak ufak. Sanırım hayat böyle şekilleniyor.

Sesin içine kaçmış sanki, yangından farkı olmayan zihnin kül olmuş. Gözlerin mezarı andırıyor, öyle anlamsız. Yarım bırakmaya başladın yine yazdığın yazıları, içtiğin kahveyi, okuduğun o kitap hâlâ yarım. Dalgınsın, bir yerlerde unutuyorsun aklını, sokaklarda sıkışıyor kalbin. Kaldırımlara yığılıyorsun. Kaybetmeye yakınsın yine. Güçlü kalma, uyu.

“Bütün o savaştan ve kavgadan, boğazın patlayana kadar anlatmaya çalıştığın her şeyden geriye sadece tek kelime bile edemeden sessizce bakıp da yutkunduğun bir kaç şey kalıyor. ”

"Şimdi acının ne olduğunu gerçekten biliyordum. Ayağını bir cam parçasıyla kesmek ve eczanede dikiş attırmak değildi bu. Acı, insanın birlikte ölmesi gereken şeydi. Kollarda, başta en ufak güç bırakmayan, yastıkla kafayı bir yandan öbür yana çevirme cesaretini bile yok eden şeydi."