Şimdi yüreğim bir buz kütlesini andırıyor. Soğuk, ama dokununca yakacak cinsten. 
Kalbimi bir kitap arasında kuruttum ben, hüzünlerimi maviye boyayıp gökyüzüne gönderiyorum her sabah. 
Kendimi anlatmıyorum kimseye nasıl olsa herkes kendi bildiği gibi yorumlayacak. Biraz kahve ve mavi hikayelerden kitaplar topluyorum kendi dünyama. Benim adım mavi, biraz koyu biraz açık.
Her tonun hakkını veriyorum.
Ve şimdi aşkın mavi tonunda can buluyor ölü kalbim.