-

https://hizliresim.com/nnek4lj

yalnızca bir gülümsemeydi, hepsi bu. her şeyi düzeltmiş değildi. hiçbir şeyi düzeltememişti. belli belirsiz bir tebessüm. minicik bir şey. ormandaki bir yaprak; ansızın havalanan bir kuşun kıpırdattığı yaprak. ama kollarımı ardına kadar açıp onu kucaklayacağım. bağrıma basacağım. çünkü bahar gelince, karların tek tek, tane tane eridiğini biliyorum; belki de ilk kar tanesinin eriyişine tanık oldum.

dışarıda koskoca bir dünya vardı. yürüdüm, kendimi aradım içinde. yoktum.

dilimin altında koca bir alfabe sakladığım halde hiçbir harf bir daha yan yana gelmedi.

defterime damlayan göz yaşlarıma bak, tüm acılarımı ve hayal kırıklıklarımı orada bulacaksın.

bittim ben, âh,

gökyüzünde bir martı sürüsünden kovulmuş.

sadece uyumak istiyorum. ama normal bir uyku değil istediğim, pamuk prensesinki gibi bir uyku da değil, sonsuz bir uyku. beni anlıyor musunuz?

şimdi anlatsam, yol boyu konuşsam, üç yüz kilometre boyunca susmasam sen beni yine anlamazsın, dinlemezsin. o yüzden benim tüm susmalarım.

halbuki ne şeytanı azizim, ne şeytanı? bu bizim gururumuzun, salaklığımızın uydurması. içimizdeki şeytan pek de kurnazca olmayan bir kaçamak yolu. içimizde şeytan yok. içimizde var. tembellik var. iradesizlik, bilgisizlik ve bunların hepsinden daha korkunç bir şey hakikatleri görmekten kaçmak itiyadı var.