(Kendi kendime yazdığım kurgularımdan bir alıntı)
''Insanlar aciz canlılardır, öyle ki kendilerini bile kendi gözleri ile görebilmek için yansımalara ihtiyaç duyarlar.'' Diyerek yavaşça yüzüme doğru döndü. ''O hikayelerde ki kadınlar her zaman karşılarındaki adamları kendileri gibi sanır bu yüzden onların sadakâtenide her zaman bir yanlış bulmaya çalışırlar. Ama işin en sonunda onları kendileri gibi değil oldukları gibi kabul ederler.''
(Nedense yazınca çok güzel geldi. Sonra 100% silerim ama sjsjsj)