colorsfeelings

burada olanlara ufak bir ayrıcalık yaptım, instagramda bir kısmı yok, aramızda

"Neyi?" 
            
            Ağzını açtı, bir cesaretle bana baktı, gözlerimin içine. Sonra hafifçe kaşları çatıldı, ağzını kapattı. Bakışlarını bir saniyeliğine benden kaçırıp arkaya doğru baktığında ben de ona aynı anlaşılmaz gözlerle, kaşlarımı çatarak bakıyordum. İkinci saniyeye geçmeden yeniden bana dönüp, gözlerimin içine bakarak hem de, tek nefeste "Bana aşık olduğunu," dedi. 
            
            Cümlesi ağzından döküldüğü an gözlerini bende tutmak için mücadele ettiğini çenesi çok hafif atmasa ve kirpikleri bir rüzgar esmiş gibi hafifçe titremese anlayamazdım.
            
            "Ha?"
            "Bunu da nereden çıkardın?" 
            
            Az önce çenesindeki kilitleniş, tetikte oluşundandı, bir çeşit savunma mekanizması ama şu anki, daha rahat bir yerden fakat sahte bir sorgu barındırıyordu. Başını zaten benimle göz göze gelebilmek için, yayıldığı yerden hafifçe eğmişti fakat bir de kaşlarını havalandırarak ne söylediğimi sorgulamama sebep oldu. 
            
            "Yani..." derken acele ve panik doluydu sesim, omuzlarından tutarak kucağında yükseldim. "Nereden anladın demek istedim." Gözleri hafifçe kısılırken kucağında olmam onun için bir engel teşkil etmiyormuş gibi zorlanmadan dizlerini titretmeye başladı.
            "Ne-"
            "Nasıl kabullenebildin, onu soruyorum."
            
            Gözleri hafif kısık vaziyette, dizlerini sallamaya devam etti.
            "Değil misin?" Bakışlarımı ondan ayırmamı mümkün kılmayacak kadar net bir bakış ve ses tonu vardı.

Yüzündeki gülümseme hiç orada değilmişçesine kaybolurken gözlerini benden çekmeden "Saçmalama," dedi.
            
            Saçlarımdaki elini şakaklarıma doğru kaydırarak okşadı. "Ağrıyor mu?"
            
            Debelenmeyi bırakıp beline sarıldım ama sesim hâlâ hoşnutsuzdu. "I-ıh."
            
            Yerinde iyice yayılırken önce sakallarını, sonrasındaysa burnunu saçlarıma sürttü. Bir süre öylece kalırken itirazda bulunmadan, belini arada bir küçük küçük pat patlayarak göğsünde kalmaya devam ettim, o ise başımın ağrımadığını söylemiş olmama rağmen şakaklarımı okşamaya.
            
            Yanağım göğsüne yaslıyken işaret parmağımın ucunu, yani en yakınımdaki cinayet silahım olan tırnaklarımdan birini belinin kenarına bastırdım, hissettiğine dair herhangi bir tepki vermedi fakat aldırmadan devam ettim. "Görev nasıl gitti?" Soruşumdaki imayı yüz kilometre ötedeki birinin bile anlayacağına emindim.
            
            Nasırlı elini yanağıma sürtüp çenemi işaret ve orta parmağının arasına sıkıştırarak havaya kaldırdığında yanağımla göğsü arasındaki bağlantı noktası da koptu. "Göreve gitmedim," derken bakışları netti fakat gözlerinin en dışındaki o mavi halka, bana öncesinde gözlerinin dolduğunu söylüyordu ve ağzından ne çıktığını duymamı olabildiğince az mümkün kılıyordu. "Kalamadım burada." Bakışları ciddiyken yutkundu. "Anla."
            
            "Anlamam,"
            "Anlaşılmayacak şeyler yaparsan, anlamam."
            
            "Ben de anlamamıştım." 

Niye kız

nasıl rahat edersen bebegim

Tilya’nın doğum gününü kutlayacaktım on ikide, puslu bir ekim akşamı yazdığım ilk satırlardı, bir distopya kitabı yazacaktım çünkü, bambaşka bir şey çıktı ama bir yıl olmuş, kitabın evrenine göre ise 5 yıl, biz hala o puslu akşamları yaşıyoruz. Tilya, iyi ki doğdun kızım, iyi ki oturup ağlasam delirdiğimi sanacakları anlarda bana ya ben karalıyorum işte bir şeyler dedirttin. Ama seviniyorum, seni ayrı bir evrene, güçlü karakterinle yolladığıma. Hepinize iyi akşamlar/geceler.

Benim sizinle konuşma amacımsa YALNIZ OLMADIĞINIZDAN EMİN OLMANIZI İSTEMEM. Tehdit edilebilirsiniz, birileri size şantaj yapmaya çalışabilir, bunda sizin deneyimsizliğinizin, anlık bir merakla içine dalıp çıkamadığınız, çıkmak istediğiniz yerde de ailenizden utandığınızdan çekindiğiniz şeyler olabilir ama OLMAYACAK. OLMASI GEREKSİZ ÇÜNKÜ HİÇBİR ŞEY, BİZDEN DAHA DEĞERLİ DEĞİL. Bunu siz yaşamıyor olabilirsinizama etrafınızdakilere de bu hassasiyeti gösterin. Önüne düşmeyenler için söylüyorum. Size şantaj yapmaya çalışan biri varsa, göndermenizi istediği o görüntüyü gönderince kurtulmayacak, daha da dibe batacaksınız. Halihazırda göndermiş de olabilirsiniz ama unutmamanız gereken, suçlanması gereken asık kişinin karşınızdaki insan müsveddesinden bozma bilmem bilmem ne oluşu. Bir tehdit, baskı, psikolojik bir şiddet altındaysanız bunu ailenizle, yakınlarınızla paylaşın lütfen. Bir şeyler yapalım, yapılsın.

Şimdi gördüm, aynısı discord’a da yapılmış. Şahsen üzüldüm diyemem, bunu hissederek söyleyemem ve bu beni ne kadar rasyonel biri yapar, bilmem. Ama bildiğim şey, yapılması gerekenin bu olmadığı, hiçbir suçun, onun altında yatan zihniyet araştırılıp kurutulmadıkça önlenemezliği. Bu çok net. Bu su götürmez bir gerçek. Bu bununla başlar, şeriate kadar gider ki kadın ve erkekler ayrı toplu taşımalara binsin diyen birinin tweetiyle az önce bakıştık. Bakın, bu korkunç. Sen kimsin, biz bunları bilmiyor muyuz diyebilirsiniz ama bir kişi bile görürse, görüp birine fikirlerini benim size yaptığım gibi ifade edebilirse büyüklüğü tartışılsa da çok önemli bir şey başarmış oluruz.