‎‎‎‎‎

Kesinlikle yazarlık yapmalısın Anladım kadarıyla agır bir şeyler yaşamışsın inan bana kimse yaşamadığını yazamaz .... sen yaşamışsın ve yaz. Diğerleri gibi yazmış olmak için değil kendini anlatmak için yaz...

iki dakikanin ahını mı alıyorsun benden? yüreğinde kaldığım iki dakikayı ben bir ömür boyunca aradım. hala aramaya devam ediyorum, kalamadığım zamanların yasını tutuyorum. sadece iki dakika daha yüreğinde kalmak için aylarca çırpındım durdum… bir ömür bende olacaksın, bir ömür boyu senden gideceğim. hiç olmadığım bir kalpten, düşünülmedigim bir akıldan gittigimle kendimi avutacagim. kaçıp sığınacagim sokak kedilerinin sevgisine, bazen de sebgisiz kalplere terden kokmuş bedenlere espirisini yaptığın parayla dolmuş hırıltılı göğüslere… 
          yüreğinde durduğum iki dakikayı başka kalplerin saatlerine bölecek arayacağım seni yine. kaçarak arıyorum seni her yerde, bulmamam için saklanıyorsun, oturup ağlıyorum gözlerinden kaçarak, yüreğine dokunarak arıyorum seni şarkılarda sesini anımsatiyor, sozlerde gözlerini arıyorum. kitaplarda ellerimi tutuyorsun, rüzgarlı günlerde saçlarımı seviyorsun yanında olduğum ne olduğu belirsiz kişilere dönüşüyor, kandırıyorsun düşüncelerimi ve ben yine kelimeleri toparlayamayip yine kendimi ne insanlığa ne de sana anlatamiyorum.

 tek istediğim ten

beni sevmemişti.
          şimdi anlıyorum, gecenin bir vakti ağrılarla savaşırken beni sevmeyişinin nedenini anlıyorum . beni sevmemişti , onu sevişimi sevmişti... ona olan yoğun ilgimi, kendimden fazlaca yok ettiğim sevgimi, ona bakarken parlayan gözlerimi, kuşkusuz sunduğum bedenimi, şüphesiz temaslarımı, samimi gülüşümü sevmişti lakin beni sevmemişti , aklında bir başkasını yanında beni sevmişti. o da hep bunları söylerdi, sevmiyordu o da bunu biliyordu yanımda kalmaya devam ediyordu, aklındaki kimseyle savaşıyordu. bedeni yanımda yüzü koyun yatarken bütün sevgisizligini hissettirmisti, bunu kabullenmek istememiştim. sevsin istemiştim, seviyor zannetmistim. beni, ben olduğum icin sevsin istemiştim , kokulu öpüşlerimi değil, beni sevsin…
          
           sevmeye sevmeye yanımda aylarca kalmıştı kendince kolay kopacak bağlar kurmuştu o bağların ipleride beni bogmustu. ellerim kollarım  "kolay kopacak o bağ" ile bağlanmıştı. dizlerim yeniden yaralanmıştı. sözlerim boşa gitmişti, şiirlerim hiç olmuştu, ellerimi sadece sert esen rüzgarlar tutar olmuştu… sözde "sevgi" adına verilen çiçekler mezardan toplanan karanfillere dönmüştü, vazolar her zaman boş kalmıştı  aslında hata bendeydi kaldırım kenarından vahşice çıkmış öylesine bir çiçeği vermeye bile tenezzül etmeyen birine kuşkusuzca çiçek bahçeleri sunmuştum… çiçeklerim soldu, göz yaşlarım kurudu…
          
          

22'26