Bir kaç ölü insan,bir kaç ölü kalp,bir kaç ölü yaşanmışlık ve bir ölü gezegen.İçerisinde yaralı var ama ölülerin sayısı arttıkça artıyor.Ölüler bir gün dirilebilmek üzere uğurlanmışken neden bu onlar için kahroluşlarımız?Neden bu gözyaşları,yakılan ağıtlar hisler?Bir daha göremeyeceğimiz için mi?Bana göre hayır.İnsanlar bencil düşünceleri içerisinde kendi yok oluşlarına zemin hazırlıyorlar.Üzülebilecek tek şey var kaybedilen kişi için,o da bir daha göremeyeceğimiz gerçeği değil,göreceğiz onları evet ama nasıl göreceğiz?Yanarken mi?Yaşarken mi?
Neyse uzun lafın kısası,ölülerin üzerine atılan toprak misali,hislerinizin üzerine toprak atıp sizi kendinize getirecek bir kurgu.(desteklerinizi bekliyorum kitabıma)
