Bu gün, haftalar hatta belki aylar önce yazdığım bir şiiri gördüm ve okudum. Bu biraz garip hissettirdi. Sanki geçen zaman içinde her şeyin nasıl bambaşka şeylere dönüştüğünü fark ettim. Ama şiirin bana hissettirdiği şey daha farklıydı: Uğrunda savaşırken vazgeçtiğim herşeyi tekrar kazanabilecekmişim gibi geldi.
Belki başka bir insanda uğruna savaşması gereken şeylerden vazgeçmiştir benim gibi. Ve yine benim gibi tekrar savaşması gerektiğini anlar. Aslında bunu belki kimse okumayacak ama yinede paylaşmak istiyorum.
Bazen öyle yokuş bir yola saplarsın ki,
O yokuştan çıkamazsın.
Ama der değildir
Çünkü, bin tane yol vardır yokuşu olmayan.
Sonuçta:
Her zaman başka bir yol vardır.
Bazen vazgeçişler olur,
Bazen kabullenişler olur,
Bazen ayrılıklar olur,
Bazen karşılaşmalar olur,
Belki gerisinde acı bırakır yada mutluluk...
Bilinmez.
Ama her yolun bir hikayesi vardır.
Bazen yollar yoktur,
O hikayeyi sen yazarsın, o yolu sen inşa edersin.
Bir şeyler olur
Hikaye son bulur.
Ama illa ilerlemeye devam edenler de olur.
Dert değildir:
İnanç ve umut varsa o yol bulunur..
02.06.2024
