cwrmnt

Gergin olunca gerçekten kırıcı oluyorsun.

cwrmnt

Yavaş yavaş unutmaya başladım. Artık canım o kadar yanmıyor. Bazen aklıma gülüşü, benleri, gözleri geliyor... Üzülüyorum fakat bitmesi gerekiyormuş. Zorla sevdiremem kendimi.
          Canımdan çok sevmiştim onu oysa.
          En değerlimdi.
          Verdiğim değerin karşılığını alamadım.
          Unutacağım onu.
          Zorundayım.

cwrmnt

Konuştuk bugün. Ona yalvardım, köpek gibi hem de. Fazla kırıcıydı. Bitirdim seni kafamda dedi. Son sarılmamız mıydı? Dedim. Evet, son sarılışındı bana dedi.
          O kadar koydu ki.
          Canım yandı, ağladım.
          Ama biliyor musunuz?
          Değmez.
          Hiç değmez hem de. Onun sikinde değilken ben niye ağlıyorum?
          Onun ağlaması gerek.
          Bir daha kimse onu böyle sevmeyecek.
          Kimse onunla bu kadar ilgilenmeyecek, ayağına kadar gitmeyecek, sırf bir kere bile olsun onu görmek için canını feda etmeye bile hazır olmayacak.
          Kendi kaybı.
          O asla sevilmeyecek.
          Buna seviniyorum.
          Kimse benim kadar sevemezdi onu.
          Ama o kaybetti.
          Düzeltebilirdik, istemedi.
          Kendi sorunu.
          Demek ki bitmesi gerekiyormuş ^^

cwrmnt

Buraya içimi dökmem lazım sanırım.
          Ben ona her şeyimi adamışken o sırf kötü hissediyor diye bana iğrenç davranması sinirimi bozdu. Hayır üzülmedim, sinirlendim ve bir tık kırıldım. Hayal kırıklığına uğradım. Ondan tek istediğim anlayıştı.
          Ayrıldık.
          Bitti.
          Çabalıyorum dedi ama asla çabalamadı.
          Denemedi bile.
          İğrenç hissediyorum.
          
          "Sigarayı bile azalttım. Onu gördüm, yine yaktım. Anlamak gerek bazen. Zamanla ya da zorla. Olmazmış bizden zaten.
          
          Haykırmak gerek bazen, acıyla, göz yaşıyla.
          Kaldım tek başıma zaten sonunda göz yaşıyla."
          
          
          6 ayımı ona harcadım.
          Tam tamına 119 gün.
          
          
          "Bitmez sanmıştım ama... Sen anlamadın mı zaten biteceğini? Anlayamamışım."
          
          
          Her gün acı çektim. Tek istediği ilgiydi. İlgi vermeyince kırmaya başladı beni. Diğerleri haklı. O hiçbir zaman verdiğim sevgiyi hak etmedi. Hiçbir şeyi hak etmedi.
          
          Ama her şey mi yalandı o zaman?
          
          Sırf onunla buluşmak için ayağına kadar gittim.
          İlk defa bu kadar mutlu olmuştum. 
          İğrenç hissediyorum.
          
          Ayrılmadan bir gün önce ona çok yorgun olduğumu, yalnız hissettiğimi ve acı çektiğimi anlatmıştım... Bana şunları söylemişti "Bebeğim bak anlıyorum kötüsün ama bunlar geçicek sana söz veriyorum ben yanındayım eğer böyle de yorgun hissediyorsun başka bir yol deneriz sana yorgunluğunu unuttururum bana istediğini anlatabilirsin destek olurum" gibi şeyler..
          
          
          Ama yapmadı.
          Asla dinlemedi beni,
          Asla umrunda olmadım,
          Asla çabalamadı,
          Asla yanımda olmadı..
          Sadece daha fazla yordu beni.
          
          
          Eskiyi özlüyorum.

cwrmnt

Onun hakkında her şeyi silmiştim. Tekrar yükledim her şeyi. Dayanamadım.. Sadece iki gün oldu.. İki günde onu bu kadar özlüyorsam ileride ne yapacağım ki?
          Hepsi benim salaklığım evet kabul ediyorum. Ama gerçekten bıkmış ve yorulmuştum.
          Hep aynı şeyler oluyordu.
          Unutmam gerek onu, vazgeçmem gerek.
          Zorundayım.
          Bu acıya daha fazla katlanamam.