Az kalsın inanıyordum sana
Az kalsın susturuyordum içimin korkularını
Az kalsın senin olacaktım
Çok az kalmıştı her şeyimle teslim olmama
Bileklerimden öptün
Belimi sardın sıkıca
Öylece baktın, kokladın
Avucuma bıraktın yüzünü
Şimdi nasıl sileceğim o kedili kaldırımı
Tam da aradığıma kavuşacağım derken
Nasıl hayal kırıklığı olduğuna ikna edeceğim kendimi?
Nasıl bu denli bulandirabildin içimi?
Ve ben neden bu denli kırgınım sana, henüz aşkın ateşiyle yanmadığımı iddia ediyorken?
Yanılsamadan ibaretsin sen
Kocaman siyah bir noktasın gecenin üçünde koridordan geçen