Bazı yollar birlikte yürünmek için başlar ama zamanla ayrılır. Bizim yolumuz da bir noktada ikiye ayrıldı, belki gerektiği gibi, belki de ansızın. Yıllar sonra geriye dönüp baktığımda, artık geçmişi değiştirme isteği duymadığımı fark ettim. Çünkü yaşanan her şey, güzel ya da buruk, beni ben yapan parçalar oldu. Bu mesajı bir başlangıç için değil, içimde kalanları tamamlamak için yazıyorum. Bazen birini affetmek, bazen de sadece geçmişi serbest bırakmak gerekir. Ben bugün ikisini de yapıyorum. Sana kızgın değilim, üzgün de değilim. Sadece, bizim hikâyemizin ait olduğu yerde kalması gerektiğini kabul ediyorum. Hayat seni nereye götürür bilmiyorum ama umarım hep iyi yerlere olur. Umarım gerçekten mutlu olduğun, huzurla uyuyabildiğin, yanında seni anlayan insanların olduğu bir yaşamın vardır. Geçmişin gölgesinde değil, anın içinde yaşadığını bilmek isterim. Bu mesaj, bir selam değil, bir veda. Ama güzel bir veda olsun. Kalbimde sana dair güzel anıları saklıyorum ama artık onları geleceğe taşımıyorum. Hoşça kal Atlas okyanusu bensiz koca bir ömür.
