vante

we’re all pretty bizarre. some of us are just better at hiding it, that’s all. 
          
          the breakfast club (1985) dir. john hughes

ya ben yaşadığım hayatı anlayamadım ya da bu hayatın hiçbir değeri yoktu. daha iyisini de bulamadım, göremedim, kimse de göstermedi. sen bir gelip, bir kayboluyordun, tıpkı bir kuyrukluyıldız gibi; ben ise her şeyi unutuyor, ağır ağır sönüyordum...
          
           oblomov, ivan gonçarov.

♫ the cranberries, dreams ♫

what have we found?
          the same old fears.
          wish you were here

"bazen bir anlığına beni yerimden sıçratıp kendime getiren bir cesarete kapılıyorum, o an nereye gideceğimi bilsem, koşa koşa gideceğim."
          
          johann wolfgang von goethe, genç werther’in acıları. 

Bu gece günceme yazacağım. Neyi? Ateşten eli yanan çocuğun ateşi sevdiğini.

"we should be able to kill ourselves. in our heads. and then be reborn. to be able to talk, look at each other, be together. as if we never met before."
           - J'ai tué ma mère (I Killed My mother, 2009) dir. Xavier Dolan

çünkü bilge öldükten sonra evindeki eşyaların yeri aynı kalmıştı.

the sunset disappearing and suddenly tears start to fall. “ah, it seems like i have reached the end of the world.” this thought came to my mind, and i wanted to disappear like that sunset. dying is too scary, i wished i could disappear like i never existed.
          –burning (2018)

“beni ya şımartın, ya da kapı dışarı edin!” diye bağırırdı. “yarı içtenliğe dayanmam zor benim. bir kişi mi kalacak? tamam, bir kişi kalsın.”