Soğuk, tenime işledikçe düşüncelerim bana itaat etmiyordu. Düşünceler zihnimi tırmalarken parmaklarımdaki beyaz kağıt gemi hayallerimi artık taşıyamıyordu. Konuşmuyordum. Önümden bedenler geçiyordu. Bazıları bana acıyarak baksa da genelde ne yaptığımı anlamıyorlardı. Ellerim topraklı, başımın içi kurtçuklarla doluydu. Ağzımdaki kan tadı artık gelmiyordu. Çöküyordum ama susmaya devam ettim. Dağınık saçlarım yüzüme dokunuyor ve hemen geri çekiliyordu. Yerde duran kalemimi elime aldım. Kağıt gemiye kalemimi dokundurdum. Hayallerim insanların arasına karışmaya başladı bu kez. İnsanlar önümde birikmeye ve hayallerimi damaklarında hissetmeye başladılar. Solgun dudaklarım yavaşça yukarı kıvrıldı. Yardıma ihtiyacı olan ben, artık yalnız değildim.