lakin ne canımın acısına ne üzülmeme ne ağlamama izin verdi ne de sözlerime kulak astı. bekle, dedi bana, gidişini bekle. sen gittiğin halde ben yine senin gidişini bekledim ve şimdi anlıyorum; kimse için üzülmeme izin vermeyen zihnim bana doğru düzgün bir vedayı bile çok gören biri içinde üzülmeme izin veremezdi. sana etmek istediğim vedayı sensizliğin satırlarına döküyorum. yabancı birine edermiş gibi edilmiş bir vedayı hak etmedin. her şey için, hislerimin varlığını en güzel şekilde hatırlattığın için teşekkür ederim. en güzeli de en özeli de en anlamlısı da sensin. hoşçakal göz bebeğim`