𝖉𝖆𝖒𝖎𝖆𝖓 𝖆𝖑 𝖌𝖍𝖚𝖑

yaşadığın kanaatindayim

arada metrobüste sıkılıp uygulamaya giriyorum sonra rezil rezil bakıp çıkıyorum 

"the thought of dying has never bothered me, but getting hurt, losing blood, becoming crippled and the like—no thanks."

ben bu sabaha niye uyandım

"she must be unhappy too. unhappy people are sensitive to the unhappiness of others."

ayırdığın zamanın için çok teşekkür ederim ♡

hayata patates olarak gelseydim daha çok vasfım olurdu

şıp şıp şıp ben geldim