@dandelionforlove
"A void that can never be filled... A place that cannot be replaced... A person whom I dearly love and hate... Dear, will you ever regret leaving us? Now, how will you repay what you've taken? What I condemn myself for the most is the word I never brought to my lips! I doubt whether I even have a heart. The moon leaving the sky can testify to all my grievances."
CoL.
12.24
The song from the dryer hides uncontrollable rapid heartbeats of mine..
The fragrant of sunlight from him reminds me of sunday morning..
The pitter patter rain and a cozy coffee perfectly match with numerous romantic scenes from my favorite movies..
Mine and my gathers at this stream of time... kamisama can i ignore the waking call from annoying clock?
The first person i ever loved..
Where are you now?
Threads_Our Tapestry of Love.
say... how is things going down this way? Submerging in every moment of pain in my vein and at every beat of my cripple blood cage become disturbing..
No way to find the road where they say..
No courage to lead me the way...
No intention to stay the same and..
Last no urge to move forward with little soul i left to cling on the cliff...say how loyal i am to stick this life of mine.
Touched the star..
Felt the moon..
Craved the light...
Still prefer the darkness midnight...
@dandelionforlove did craved for it and somehow realized i am the one who turn blind eyes every ignition switch.
@dandelionforlove after craving the light and not getting it, its just darkness.... Forever and ever.
Didn't ask for understanding..
Didn't want a pity sin..
Please don't stir my tanquility..
Barely alive and survive the drowning pit...mercy is the last thing i wanna ditch.
အဖြူရောင်ဟင်းလင်းပြင်ထဲမှာ ရေနစ်နေသလိုပဲ ဖမ်းဆုပ်မရတဲ့ အတွေးတွေ။ တဖြည်းဖြည်း ယုတ်လျော့လာတဲ့ moralတွေ။ ကိုယ်ချင်းစာတရားက selfishဆိုတဲ့ တံဆိပ်ရိုက်နှိပ်မှုကို မကျော်လွှားနိုင်ဘူးလေ။ နားမလည် လည်းနေလို့ အခါခါအော်နေပေမယ့် တိတ်တိတ်လေးမျှော်လင့်နေပြန်သေးတယ်။ တချိန်တုန်းက ငါလည်း စာနာတတ်ခဲ့ဖူးပါတယ်။ ခုတော့ ဒီသွေးအေးတဲ့ အမည်းရောင်နှလုံးသားကို ကိုင်နေရင်း ဘယ်သူ့ဟာလည်းလို့ ငါအလန့်တကြားလိုက်မေးနေမိတယ်။ တစ်စက်ချင်းကျနေတဲ့ အနီရောင် နှင်းစက်တွေက ဟက်တက်ကွဲနေပြီးသား ရင်ဘတ်တစ်စုံဆီကလေ။ တစ်ခါတစ်ခါ ကိုယ့်ကိုယ် သိပ်ကြောက်မိတယ် ။ ငါကငါမဟုတ်တော့ပါလား ဆိုပြီး။
Coffee ချိုချိုတစ်ခွက်သောက်ဖူးလား။
သူကတော့ ပြောလိမ့်မယ် Coffee ချိုချိုက Coffeeရဲ့တန်ဖိုးကို ဖျက်စီးလိုက်တာပဲတဲ့။
Hot Choco လေးပဲသောက်ကြည့်စမ်းပါ ။ အနည်းဆုံးတော့ သူ့နေရာသူ ဖြစ်သွားတာပေါ့လေဆိုပဲ။
ချုပ်ချယ်မှုတွေကို အချစ်လို့ ပြောနေကြတဲ့ လူတစ်ချိူ့ကို ကိုယ်အထင်သေးတယ်တဲ့။
အခါခါပြောနေတဲ့ စကားတွေ အထပ်ထပ် ပြောင်းလဲပေးနေခဲ့တဲ့ အကျင့်တွေ။ သူကတော့ သတိထားမိပါ့မလား။ အင်းပေါ့ ငါ့အပိုင်ရယ်လို့ မသိစိတ်က သတ်မှတ်လိုက်တဲ့ ကိုယ်ပိုင်နာမ်လေး ။
ထိုထိုသော ခေါင်းစဉ်အောက်မှာ စွန့်လွှတ်လိုက်ရတဲ့ လွတ်လပ်ခြင်း ဆိုတာ အချစ်အတွက် ပြယုဂ် တစ်ခု ။
အချစ်အတွက် စွန့်လွှတ်ခြင်းကို ရင်ဝယ်ပိုက်သူတို့က ငြင်းလိမ့်မယ်။ ဟင့်အင်း ချစ်လို့ပြောတာပါတဲ့။
ဟင့်အင်းပါ ချစ်တာမှန်နေချင်မှန်နေလိမ့်မယ် ။ ကိုယ်ပိုင်ဆိုင်တဲ့ အရုပ်လေးကို ကိုယ်မကြိုက်တဲ့ အကျႅီ မဝတ်စေချင်တာနဲ့ မတူဘူးလို့ ငြင်းချက်ထုတ်ပေးနိုင်လား။ အယူခံဝင်ကြမှာပေါ့ ။နားလည်မှုနဲ့ အချစ်ကိုတည်ဆောက်ရမှာပဲတဲ့လေ။
နားလည်မှုတွေက တစ်ဖတ်သတ်ဖြစ်လာတော့ အချစ်က တစ်ဖက်စောင်းနင်းနေတဲ့ ချိန်ခွင်လျှာလိုပဲ ရုပ်ဆိုးတယ်ကွယ်။
Coffee ချိုချိုတစ်ခွက်က နားလည်မှုအတွက်ပေးဆပ်ရမှာ ဆိုတော့လည်း မပြောပလောက်တာကို နားလည်ပေးရမှာပေါ့နော်။ ဒါဖြင့် coffee ချိုချိုတစ်ခွက်အတွက် နားလည်မှုဆိုတဲ့ ခေါင်းစဉ်ခပ်ကြီးကြီးကို အစကတည်း သယ်မလာသင့်ဘူးဆိုတဲ့ မပြောပလောက်တဲ့ အကြောင်းအရာ ကို propose လုပ်လာတဲ့သူကရော...အင်း ချစ်လို့ပေါ့။ ကဲပါ ဒီနေ့ Coffee ချိုချိုမသောက်ဖို့ ပြောမိသေးလား။ #Cofelion
Me : Can life be shittier than this?
Life: Surprise! Mother ducker!!
ကိုယ် ဘုန်းကြီး သော့ခတ်သိမ်းထားတဲ့စာအုပ်စင် ကို ငှားမပေးမချင်း လက်လေးနဲ့သွားသွားထိ ငိုမဲ့မဲ့ တမင်လုပ်ပြဖူးတယ်။ အလကား ဟန်လုပ်တာ။ ဘုန်းဘုန်းက တော်တော်နဲ့မငှား ကိုယ်ကဖတ်ချင် ငုတ်တုတ်လေးသွားသွားထိုင်တော့ သနားလို့ထင်ပါ့။ တစ်ခါဖတ်ရင်တစ်အုပ်ပဲယူဖတ် ၊တစ်အုပ်ပြီးမှ တစ်အုပ်ဖတ်နော်ဆိုပြီး မနိုင်စိန်လို့ ရာဇဝင်တွင်ဖူးတယ်။ ခုများတော့ စာအုပ်တွေအစား ဖုန်းတွေအစားထိုးဝင်လာပါပြီလေ။ စာအုပ်အငှားဆိုင်တွေ မတွင်ကျယ်လာတော့ စာအုပ်ဖတ်တဲ့သူတွေရှားလာပြီ။ စာအုပ်ဝယ်ဖို့ဆိုတာက ကြေးကလည်း ကြီးတာကိုး။ ဖြစ်နိုင်ရင် မြန်မာစာအုပ်ကောင်းကောင်းလေးတွေလည်း ဖတ်ကြစေ့ချင်တယ်။ အချစ်ဝတ္ထုရယ်လို့ ကိုယ်ပြောတာမဟုတ်ဘူး။ ကိုယ်လည်း အချစ်ဝတ္ထုတွေဖတ်ခဲ့ဖူးပေမယ့် ဖတ်တာရှားလှပါတယ်။ ဘာရယ်မဟုတ်ပါဘူး။ စာအုပ်စင်လေးရှင်းရင်း 'ကုန်းဘောင်ရှင်းတမ်း'ဆိုတဲ့ စာအုပ်လေးတွေ့လို့ ပြန်ကောက်ဖတ်မိတော့ ပြောချင်တဲ့ စကားတွေပေါ်လာလို့ပါ။ ဒီလိုတေးထပ်လေးတစ်ပုဒ်တွေ့တယ်ရှင့်။
"ချစ်ရသူ ခင်ခင်ငဲ့
ဘဝင်မြင့် သက်ညှာ
ဆင်မသင့် ခက်ပါလျှင်
သက်သာရာ မရ" တဲ့။